Psychopata. Klaudia Muniak

Co się dzieje w umyśle mordercy?

W ośrodku naukowo-badawczym BCT trwają testy nad nowoczesną, nieinwazyjną metodą zwalczania nowotworów mózgu. Maja Lipska, młoda badaczka, odnosi spektakularne sukcesy. Po bankiecie kończącym jedną z konferencji budzi się na ławce w parku. Z przerażeniem odkrywa, że nie ma pojęcia co robiła przez ostatnie trzydzieści sześć godzin.

W tym samym czasie w Krakowie dochodzi do brutalnych morderstw młodych kobiet. Wszystkie poszlaki wskazują na działanie seryjnego zabójcy. Śledztwo prowadzi partner Mai, któremu nie podoba się jej lekkomyślne zachowanie. Kiedy pewnego dnia na terenie ośrodka BTC zostaje odnalezione ciało jednej z pracownic, wydaje się, że to kolejna ofiara „krakowskiego nożownika”.

Jednak Maja nie czuje przerażenia. Ekscytuje ją zbrodnia. Fascynuje ją widok krwi. W jej głowie pojawiają się instynkty, których nigdy wcześniej nie odczuwała. Czy myśli, których nie może pohamować mają związek z amnezją, której doznała? Czy odkryje prawdę o tym, co się wtedy naprawdę stało?



Ostatnio coś mnie bierze na naszych rodzimych autorów. ciągnie mnie do nich strasznie. I tak samo było w tym przypadku. Jak tylko zobaczyłam opis to wiedziałam, że ta książka będzie stać na mojej półce. I powiem wam, że nie żałuję. 
I pomimo tego, że książka rozkręca się powoli. Do tego stopnia, że przez moment przeszła mnie myśl by ją odłożyć. Jednak na całe szczęście tego nie robiłam, gdyż potem się dzieje i to bardzo dużo.

Wielkie brawa dla autorki za kreację Mai, głównej bohaterki. Ciekawa i złożona postać, która tylko na pierwszy rzut oka wydaje się normalna. Po głębszym jej poznaniu i  ,,wejściu'' w jej zakręcony umył, czytelnik zaczyna patrzeć na nią inaczej. A jak jeszcze poznamy jej przeszłość, i patrzymy jak pogłębia się jej uzależnienie od antydepresantów, zaczyna nam być jej żal.
W sumie z bohaterów to poznajemy tylko Maję, co moim zdaniem jest bardzo dobrym rozwiązanie. Nie potrafię wam powiedzieć czemu, ale ja jestem na tak.

Na uwagę zasługuje lekkość jaką napisana jest ta książka. Pomimo naprawdę ciężkich klimatów, styl jakim operuje Pani Muniak sprawia, że nie sposób się od niej oderwać. I wiecie co jest najlepsze. Emocje. Ta książka ma ich w sobie bardzo dużo.
Thriller medyczny to nie jest gatunek który czytam na co dzień , więc może moje założenie jest błędne i ten gatunek literacki jest nadziany emocjami jak makowiec na święta.

Brawa dla autorki za to, że udało się autorce budować powoli napięcie. Akcja toczy się swoim tempem. Nic za szybko, nic za wolno. Wszystko tak jak powinno być. Dawkowane napięcie sprawiło, że starałam się czytać jak najszybciej, byle tylko dowiedzieć się co będzie dalej. A im dalej zagłębiałam się w książkę, tym miałam więcej pytań. Na które na całe szczęście autorka odpowiedziała.
Nie sposób też nie wspomnieć o medycznym żargonie, który, jak dla mnie, jest przedstawiony bardzo dobrze. Widać jak na dłoni, że autorka wiedziała o czym pisze. Przyznam wam się, że sprawdzałam czy aby przypadkiem nie wciskała nam tu kitu. Pani Klaudio, brawa, reaserch zrobiony na 5.


Powiem wam, że czas z tą książką spędziłam bardzo miło. Od razu też wygooglałam autorkę i jak tylko zobaczyłam, że ma na swoim koncie również inne pozycje, to zaczęłam ich szukać, gdyż z pewnością sięgnę po więcej twórczości autorki.

Czy polecam??
Tak.
Mi się ta książka podobała. I właśnie dzięki niej sięgnę po więcej książek autorki, jak i po thrillery medyczne.

 Za możliwość przeczytania dziękuję