tacet a mortuis. Amo Jones.

Siedzę, patrzę w komputer i nie wiem co napisać. Mam dosłownie pustkę w głowie.
Amo wie jak zrobić człowiekowi sieczkę z mózgu.

Jeżeli ktokolwiek myślał,  że ten tom da nam odpowiedzi na wszystkie pytania to jest w błędzie. Nic się nie wyjaśnia. A moim zdaniem jeszcze bardziej komplikuje.


Tacet a mortius jest napisane z perspektywy Maddie i Bishopa, co było wg.genialnym posunięciem.

Ta historia jest tak nieprzewidywalna, wątek Tillie,  i tak zakręcona, że chylę czoła przed autorką.

Moim zdaniem wszystko w tej książce jest idealnie zgrane, w tym playlista (wspólne Spotify tak bardzo ❤❤❤❤), ktora idealnie trafia w moj gust.
I o dziwo Maddie nie irytuje mnie tak jak w poprzednich częściach. Ta dziewczyna była tak denerwująca, że miałam ochotę wejść do książki i zrobić jej krzywdę.
Bishop i reszta ekipy to byłby przy mnie pikuś. 😁😁🤣😂
Dziewczyna troszkę dojrzała, ale tylko troszkę. Nadal potrafi nacisnąć moje przyciski, i to tak,  że z chęcią odłożyłabym czytanie,  gdyby nie Bishop-mroczny, niebezpieczny,  ale zarazem inny przy Madie .
Zmienny jak kobieta.😊😊😊
Podsumowujac tak, by nie zdradzić fabuły: jeżeli szukasz mrocznej i niebezpiecznej książki, która od samego początku Cię zaintryguje to Tacet a mortius jest pozycją dla Ciebie.  Tylko trzeba pamiętać,  że to trzeci tom serii.
Ta historia wciągnie Cię tak, że nie odłożysz jej,  póki nie przeczytasz ostatniego słowa napisanego przez Jones.
Jak na szpilkach czekam na następny tom, które to bohaterem będzie Nate....tak...ten Nate.
Też będzie gorąco, seksownie i niebezpiecznie.

          Książka ukazała się nakładem